Μαργούνιος, Μάξιμος

(Χάνδακας [σημερινό Ηράκλειο] Κρήτης 1549 – Βενετία 1602). Λόγιος κληρικός και συγγραφέας. Ακολούθησε εγκύκλιες σπουδές στον Χάνδακα και κατόπιν φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα (1568-77), όπου σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και ιατρική. Επέστρεψε στην Κρήτη, έγινε ιερομόναχος και το 1584 χειροτονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη επίσκοπος Κυθήρων. Δεν μπόρεσε να εγκατασταθεί ποτέ στην έδρα του, γιατί δεν ήταν αρεστός στις ενετικές αρχές· τελικά, του επετράπη να ιδιωτεύει στη Βενετία, όπου ο Μ. ζούσε κυρίως από τη διδασκαλία της ελληνικής και της λατινικής, καθώς και από την αντιγραφή χειρογράφων. Ήταν κάτοχος σπουδαίας βιβλιοθήκης, την οποία κληροδότησε στην αγιορείτικη μονή των Ιβήρων. Από τα φοιτητικά του χρόνια καταπιάστηκε με το ζήτημα των δογματικών διαφορών της Ανατολικής με τη Δυτική Εκκλησία. Θεωρούσε ότι βρήκε μία συμβιβαστική λύση και δημοσίευσε αρκετές πραγματείες, στις οποίες και εξέθετε τις απόψεις του. Τελικά, έγινε στόχος επιθέσεων και από τις δυο πλευρές, ιδίως από τον άσπονδο φίλο του Γαβριήλ Σεβήρο, μητροπολίτη Φιλαδελφείας. Το 1594 αθωώθηκε από τις κατηγορίες μετά από παρέμβαση του πατριάρχη Αλεξανδρείας Μελέτιου Πηγά. Σώζονται πολλοί λόγοι του και εκατοντάδες ενδιαφέρουσες επιστολές του προς Έλληνες και ξένους, ιδίως Γερμανούς φιλολόγους και εκδότες βυζαντινών κειμένων.